Hechting is de duurzame, liefdevolle relatie tussen je kindje en jou/jullie als ouder(s). Vanuit de veiligheid van deze relatie, kan je kindje de wereld gaan ontdekken. Vanuit die ontdekking leren ze hoe de wereld in elkaar zit, hoe relaties werken en hoe ze zelf zijn. Zo kunnen ze groeien en zich ontwikkelen.
Kindjes met een veilige hechting voelen zich veilig en geborgen bij hun ouders. Zij reageren op de signalen en vervullen de behoeften van hun kindje. Hierdoor weet het kindje dat hij steun krijgt wanneer hij dit nodig heeft. Dit help hem/haar helpt om zelfverzekerd de wereld te verkennen.
Veilig gehechte kinderen zullen in perioden van stress zoeken naar personen aan wie zij zijn gehecht. Dit geeft je kindje het gevoel een veilige schuilplaats te hebben, waar troost en emotionele steun te vinden is.
Het ontstaan van veilige hechting is vooral afhankelijk van hoe je als opvoeder reageert op signalen zoals huilen, lachen en contact zoeken van het kindje. Hierbij speelt het ‘hechtingshormoon’ (oxytocine) een belangrijke rol. Te lang zonder troost, hulp en bescherming zorgt voor een lage oxytocinespiegel.
Veilige hechting heeft invloed op de verdere rijping van de hersenen en legt zo de basis voor de verdere ontwikkeling op sociaal-emotioneel, gedragsmatig, lichamelijke en zelfs intellectueel vlak.
Tijdens de eerste 1000 dagen van je kindje, het moment van conceptie tot het 2e levensjaar, maakt je kindje een enorme ontwikkeling door. In deze periode worden alle organen aangelegd, leren we kruipen, lopen en praten en hechten we ons aan anderen. Op dit fundament bouwen we de rest van ons leven. In deze periode is het extra belangrijk dat we ons beschermd en veilig voelen
Dit begint dus al wanneer je kindje groeit in jouw buik, jouw baby voelt in de buik mee van wat jij als zwangere voelt. Wanneer je als zwangere dus veel stress ervaart zal je baby dit mee krijgen en zal dit al invloed kunnen hebben op de ontwikkeling.
Hoe je reageert op en omgaat met je kindje in de eerste 1000 dagen is dus ontzettend belangrijk. Hoe je kindje deze eerste 1000 dagen ervaart zorgt voor de manier hoe de hersenen zich ontwikkelen: hoe je kindje zich hecht, hoe het als kind en als volwassene met emoties omgaat, hoe het naar zichzelf en naar anderen kijkt en hoe het verbindingen met anderen aan kan gaan.
Een hechtingsstijl is de manier waarop je je hecht aan anderen. Het voorbeeld zoals je vroeger als kind gehad hebt als het gaat om hechting, zijn van invloed op je hele verdere leven. Naast veilige hechting, zijn er drie andere hechtingsstijlen:
Als opvoeders zelf weinig liefde gehad hebben, hebben ze ook moeite om liefde te geven aan hun kinderen. Het kindje merkt dat de opvoeder met veel stress reageert op de vraag van het kind om warmte. Resultaat kan zijn dat het kindje het contact zoveel mogelijk te vermijdt als het zelf stress ervaart. Deze kinderen hunkeren eigenlijk naar warmte en geborgenheid, maar tonen dit niet naar de volwassene omdat ze verwachten dat zij door de volwassene gefrustreerd en teleurgesteld zullen raken: ‘Als ik maar niemand nodig heb, dan kan ik ook niet gekwetst worden’.
Opvoeders met negatieve ervaringen in hun eigen verleden willen hun kinderen deze ervaring juist besparen, maar hun eigen opvoeding beheerst hun leven. Wanneer deze kinderen geen grenzen gesteld krijgen, ontwikkelen zij gedragsproblemen. Negatief gedrag wordt vaak extreem geuit en het kind vraagt voortdurend aandacht. Aan de ene kant willen ze dicht bij de opvoeder zijn, aan de andere kant raken ze de opvoeder waar ze deze raken kunnen uit zelf bescherming tegen onvoorspelbare afwijzingen.
Opvoeders bij wie sprake is van ernstige psychiatrische of verslavingsproblematiek en/of waarbij sprake is van mishandeling, zijn vaak onvoorspelbaar en tegenstrijdig naar het kind. Het kind ervaart de hechtingsfiguur aan de ene kant als een veilige haven en aan de andere kant als angst.
Wanneer er als baby niet aan je behoeften is voldaan, je je niet gezien en gehoord hebt gevoeld door je ouders, zij onvoorspelbaar waren, geen hulp hebt gekregen bij het reguleren van emoties of geen grenzen hebt gekregen, heeft dit gevolgen op de persoonlijke ontwikkeling van het kind. Denk hierbij aan:
Wanneer je kindje net geboren is weet je niet direct wat hij/zij nodig heeft. Je kraamverzorgende helpt je hierbij. Zij gaat jullie helpen om jullie kindje te leren kennen en om in te spelen op de behoeften en signalen. Tevens zal zij jullie begeleiden in hoe je de hechting ook kunt bevorderen door bijvoorbeeld huid-op-huid contact.
Wanneer je kindje uit de buik op de wereld terecht komt is dat voor zowel voor je kindje als voor jou allemaal nieuw. Je kindje leren kennen in de eerste dagen na de geboorte, begrijpen wat hij/zij nodig heeft en hierop inspelen, kan best even spannend en een uitdaging zijn. Het is heel normaal dat je als ouder je hier onzeker over voelt. Daarom is het ontzettend fijn dat je kraamverzorgende je in deze eerste dagen hierbij kan helpen, je tips kan geven, mee kan denken en dat je als ouder je hart bij haar kunt luchten.
